Skip to main content

HYRJE NË CITOLOGJI

Citologjia paraqet disiplinën shkencore të biologjisë, e cila mirret me studimin e formës, strukturës, ndërtimit dhe krijimit të qelizës. Fjala citologji rrjedh prej dy fjalëve, që janë cito-qelizë dhe logos-shkencë.


Qeliza paraqet njësinë morfologjike dhe funksionale, fiziologjike të çdo qenie të gjallë. Kjo na bënë të ditur se në qelizë ndodhin të gjitha proceset biologjike, që janë të rëndësishme për organizëm të gjallë.

Edhe në leksionet fillestare të shkollomit fillor është studiuar që qeliza ka tri pjesë kryesore që janë: membrane qelizore, citoplazma dhe bërthama.

Membrana qelizore – e mbështjellë qelizën, i jep formë asaj, qeliza kumunikon me qelizat tjera dhe me ambientin e jetësor përmes membranës qelizore. Mirëpo në qelizën e gjatë ka shumë membrane, ku çdo organelle e saj ka së paku një membranë, prandaj me të drejtë mund të themi se qeliza ka sistem të membranave .

Citoplazma – e paraqet brendinë e qelizës e cila është e mbushur me një masë koleidale në të cilën janë të zhytura një numër I madh I organeleve qelizore. Në shikim të parë ajo na duket shumë statike por në të vërtetë citoplazma shquhet për një dinamikë shumë të madhe, si rezultat I së cilës përfundimisht gjenerohet energjia në formë të ATP-së. Konkretisht kjo energji gjenerohet në mitokondri përmes frymëmarrjes qelizore. Prandaj me të drejtë mund të themi se citoplazma e paraqet sistemin për përfitimin e energjisë. Citoplazma është sistem ku prodhohet energjia.

Bërthama – paraqet  pjesën qendrore, kryesore të qelizës ku gjendet baza trashëguese (ADN dhe ARN) e cila e mundëson ndarjen e qelizës prandaj bërthamën ndryshe mund t’a quajm edhe sistem i autoreproduksionit (vet-shumimit)

Qelizat që kanë ndërtim, strukturë dhe origjinë të njejtë (që kanë klone natyrore) në harmoni morfologjike dhe funksionale e krijojnë një kategori biologjike më të lartë që quhet ind. Dallojmë inde bimore dhe shtazore. Inde bimore janë: indet mbrojtëse, mekanike, përçuese etj. Kurse inde shtazore janë: indi epitelial, lidhor, muskulor, nervor etj.

Bashkimi i dy apo më shumë indeve të ndryshme që janë në harmoni morfologjike në mes vete e formon një kategori biologjike më të lartë që quhet organ. Dallojmë organe bimore dhe shtazore. Organe bimore janë: rrënja, kërcelli dhe gjethi. Organe vegjetative janë lulja, fryti dhe fara. Organet shtazore janë: zemra, veshka, mëlqia, pankreasi etj.

Pastaj organet e ndryshme në harmoni të plotë morfologjike na japin sistemet e organeve. Sisteme të organeve nuk ka te bimët por vetëm organizmat shtazorë p.sh.:sistemi i organeve të frymëmarrjes, qarkullimit të gjakut, tretjes etj.

Dhe së fundmi të gjitha këto sisteme të organeve përsëri në harmoni të plotë morfologjike e funksionale na japin një organizëm të plotë i cili funksionon i vetëm.
Por ajo që mbetet e paqartë është se organizmat e gjallë kanë shpirtë, për të cilën shkenca nuk ka kurrfarë të dhëne se çfarë materie kimike është dhe ku është e lokalizuar në trupin e gjallesës.

Testi online - Hyrje në citologji


Comments

Popular posts from this blog

Karbohidratet

Karbohidratet (sheqernat) – janë komponime kimike organike të cilat në aspektin elementarë kimik janë të ndërtuara prej karbonit, hidrogjenit dhe oksigjenit. Në aspektin molekular karbohidratet ndahen në tri grupe: monosakaride, oligosakaride dhe polisakaride. Monosakaridet – janë sheqernat më të thjeshtë të cilat nuk mund të zbërthehen në sheqerna edhe më të thjeshta. Formula e përgjithshme e tyre është Cn(H ₂ O)n që do të thotë se për ç do   atom karboni e kemi një molekulë ujë, prandaj edhe sheqernat mund t’i quajm në përgjithësi si hidrate të karbonit.  Monosakaridet ndahen varësisht prej numrit të atomeve të karbonit të cilat i përmbajnë në molekulën e tyre. Në vartesi nga kjo dallojmë: trioza (me tri atome të C), tetroza (me 4 atome të C), pentoza (me 5 atome te karbonit), heksoza (me 6 atome te C) dhe heptoza ( me 7 atome te karbonit). Triozat – janë monosakaridet më të thjeshta të cilat nuk i hasim kurr si të lira në natyrë por i hasim si ndërmjetës me

Lipidet

Lipidet  janë komponime kimike organike që në aspektin elementar kimik së paku duhen të kenë karbon, hidrogjen dhe oksigjen. Kurse në aspektin molekular lipidet janë të ndërtuara prej dy mulekulave të ndryshme që janë gliceroni dhe tri molekula të acideve të larta yndyrore. Nëse lipidi përmbanë vetëm glicerol dhe acide të larta yndyrore ai quhet lipid i thjeshtë. Nëse lipidit të thjeshtë i shtohet edhe ndonjë atom tjetër (fosfor, azot ose ndonjë molekulë tjetër atëherë kemi të bëjmë me lipid të përbërë . Prej lipideve të përbëra më të rëndësishme janë fosfolipidet të cilat hyjnë në ndërtimin e membranave qelizore. Në lipide sistemohen edhe sterinat, komponime këto organike që në aspektin e ndërtimit nuk kanë asgjë të përbashkët me lipidet e vërteta (triglicerine) ato janë kryesisht të ngjajshme me lipidet e vërteta për nga vetitë kimike (nuk treten në ujë por vetëm në tretësa organik). Prej strinave përfaqës

Proteinat

Proteinat – janë komponime kimike organike të cilat në aspektin elementar kimik janë të përbëra (ndërtuara) së paku prej karbonit (C), hidrogjenit (H), oksigjenit (O) dhe azotit (N). Në aspektin molekularë proteinat janë të ndërtuara prej aminoacideve. Aminoacidet – janë gjithashtu komponime kimike organike, të cilat në molekulën e tyre e kanë grupën funksionore amine   (NH ₃ ) që është bazë dhe grupën funksionore karboksile që është acid.  Sot janë të njohura rreth 200 lloje aminoacidesh ku 180 prej tyre janë sintetike (të krijuara në laborator) dhe vetëm 20 lloje janë aminoacide natyrore . Vetëm këto 20 lloje të aminoacideve natyrore mund të hyjnë në ndërtimin e qelizave të gjalla. Këto 20 lloje të aminoacideve natyrore ndahen në dy grupe:  Aminoacide esenciale (të pazëvendësueshme) dhe  Aminoacide joesencial (të zëvendësueshme) Ve ç oria kryesore e aminoacideve është aftësia e tyre për të reaguar në mes vete dhe për të krijuar lidhjen peptidike e cila e mundëson